هر‌چه انسان بیشتر به سوی ذکر و دعا برود، تشنگی‌اش به آن افزون می‌گردد؛ زیرا هرگاه انسان به سوی چیزی رفت آن را زیبا یافت، به آن جذب می‌شود این جاذبه اشتیاق آفرین است.
آنکه با توجه، ذاکر حق باشد ذکر و توجه قلبی‌اش او را به سوی خود می‌کشد. این جذبه و کشش اشتیاق به ذکر را در پی دارد و ذکر بیشتری را می‌طلبد. ذکر بیشتر اشتیاق را افزون می‌کند، تا بدان پایه که تمام ساعات شبانه‌روز ذاکر را فرا می‌گیرد و ذکر مدام را به ارمغان می‌آورد.

🏷 برگرفته از کتاب “جرعه‌هایی از زلال معنویت” اثر آیت‌الله یزدان‌پناه