Taking too long? Close loading screen.
Thursday, 28 March , 2024
امروز : پنج شنبه, ۹ فروردین , ۱۴۰۳ - 19 رمضان 1445
شناسه خبر : 1924
  پرینتخانه » آخرین اخبار, اطلاعیه, صوت, معاونت پژوهشی تاریخ انتشار : 10 بهمن 1400 - 22:03 | 39 بازدید

جمع میان سلوک فردی و اجتماعی

نشست علمی “جمع میان سلوک فردی و اجتماعی” توسط مؤسسه آموزشی پژوهشی نفحات با همکاری معاونت تهذیب حوزه‌های علمیه برگزار شد. در این نشست استاد علی امینی‌نژاد و استاد عالم‌زاده نوری به ارائه مباحث مربوطه پرداختند. بیانات استاد علی امینی‌نژاد در نشست علمی “جمع میان سلوک فردی و اجتماعی” نشست علمی “جمع میان سلوک فردی […]

استاد امینی‌نژاد
استاد عالم‌زاده نوری
جمع میان سلوک فردی و اجتماعی – صوت کامل نشست

نشست علمی “جمع میان سلوک فردی و اجتماعی” توسط مؤسسه آموزشی پژوهشی نفحات با همکاری معاونت تهذیب حوزه‌های علمیه برگزار شد.

در این نشست استاد علی امینی‌نژاد و استاد عالم‌زاده نوری به ارائه مباحث مربوطه پرداختند.

بیانات استاد علی امینی‌نژاد در نشست علمی “جمع میان سلوک فردی و اجتماعی”

نشست علمی “جمع میان سلوک فردی و اجتماعی” توسط مؤسسه آموزشی پژوهشی نفحات با همکاری معاونت تهذیب حوزه‌های علمیه برگزار شد.

در این نشست استاد علی امینی‌نژاد به ارائه مباحث مربوطه پرداختند که اهم فرمایشات ایشان به قرار ذیل است؛

  • به قول فرمایش علامه طباطبایی رضوان‌الله‌تعالی‌علیه ما کاری مهم‌تر از خودسازی نداریم. رسیدن به سعادت حقیقی انسان در بستر سیر و سلوک است و مابقی امور همگی فریب دنیاست.
  • استعداد افراد در سیر و سلوک مختلف است و دین اسلام برای همه استعدادها برنامه دارد.
  • عالی‌ترین مدل سیر و سلوک، سلوک فردیِ در دل فعالیت‌های اجتماعی است.
  • ما قائل به اصالت فرد هستیم اما به نحو غالب، انسان برای رسیدن به سعادت نهایی، چاره‌ای جز حضور در اجتماع ندارد.
  • از سویی جامعه باید افراد را به سعادت حقیقی برساند اما تا به کی فرد باید منتظر بماند تا جامعه ایده‌آل تشکیل گردد.
  • انسان باید با اصلاح جامعه دست به اصلاح خود بزند و در دل اصلاح جامعه خودسازی کند.
  • اولین مقام سیر در این فضا مقام یقظه و بیداری است که مساله اصلاح نیت و اخلاص را در پی دارد یعنی برای انسان روشن باشد که می‌خواهد به کجا برسد. انسان باید دائماً مساله تصحیح نیت را در خود داشته باشد و این با مساله علت غایی پیوند دارد؛ راه را روشن می‌کند، سختی‌ها را آسان می‌کند و نشاط آفرین است.
  • در ابتدا انسان باید به عزلت بپردازد و خلوت بگزیند. باید متوجه خود و معایب خود باشد. تا ما متوجه اهداف عالی خود نشویم، نمی‌توانیم به سعادت حقیقی برسیم.
  • در مورد توحد و خلوت گزیدن، ممکن است در ابتدا نیاز باشد که شخص از فضاهای اجتماعی به دور باشد.
    مشکلی که در رهبانیت مسیحی وجود داشت، ارزش نهایی خلوت بود یعنی خلوت ارزشش موقتی نشد بلکه تا به انتها، به عنوان ارزش باقی ماند. اگرچه فوایدی به دنبال داشت اما در عصر ختمی باعث شد، برکات و آثار حضور در اجتماع را از دست بدهد.
  • عزلت و خلوت کردن در اسلام، برای حضور اجتماعیِ به نحو عالی است. به نحوی که هم اجتماع از او بهره ببرد و هم او در دل حضور اجتماعی، خودش را بسازد.
  • سالک باید تمام فعالیت‌های اجتماعی را برای اصلاح نفس خود رقم بزند و اصلاح نفس خود، در ایثار و از خودگذشتگی است. یعنی تا از خود عبور نکنیم، امکان ندارد به اهداف حقیقی دین برسیم. باید به سمت توحید و عشق نسبت به حضرت حق سبحانه و تعالی برویم و این معنا قطعاً با عبور از نفس خود حاصل می‌شود.
  • عبور از خود یکی از عالی‌ترین مسائل حضور هوشمند در اجتماع است. برای مثال ابتدا در خانواده این اتفاق شروع می‌شود. شخص سالک در خانواده، رعایت نکته‌های سلو‌کی را می‌کند؛ از خود می‌گذرد برای اهل خانه.
  • سوالی که در اینجا مطرح است، این است که چرا برخی از بزرگان سلوک و معرفت، حرکات اجتماعی‌شان بروز ندارد؟
    بله اگر اصل حرکت اجتماعی را انکار کنند، در ورطه رهبانیت مسیحی افتاده‌اند اما توجه کنیم که استعداد‌ها مختلف است و روش‌ها و مدل‌های سلوک اجتماعی به تبع استعدادهای افراد، مختلف است.

در این نشست استاد عالم‌‌زاده نوری به ارائه مباحث مربوطه پرداختند که اهم فرمایشات ایشان به قرار ذیل است؛

  • خداوند متعال برای عالم یک پروژه کلان در نظر گرفته است که انسان‌ها باید این طرح را اجرا کنند. به صورت صریح طرح خودش را بیان کرده است؛ هم در قرآن کریم و هم در کتب آسمانی دیگر که ان الارض یرثها عبادی الصالحون!
  • برای اجرای این کلان‌پروژه، پیغمبر فرستاده است، جبرئیل فرستاده است، کتاب فرستاده است. برای آن است که در سراسر این عالم، این طرح اجرا شود.
    بر خودش هم واجب کرده است که این پروژه اجرایی شود چرا که می‌فرماید “کتبنا”.
    لذا تحقق این کلان‌پروژه قطعی است.
  • اجرای این پروژه الهی توسط انسان‌هایی است که سالکان الی‌الله هستند و در راه خدا قدم برمی‌دارند. این اراده الهی است که قرار است پروژه خدا را اولیای الهی به همراه مومنان به حق اجرا کنند.
  • منطق حاکم در اینجا حصولی نیست؛ منطق بنی اسرائیلی که به موسی گفتند تو و خدایت بروید فرعونیان را بکشید.
    منطق اینجا تحصیلی است؛ همه با هم باید این پروژه الهی را اجرایی کنیم. خداوند متعال اراده‌اش را توسط من و شما می‌خواهد اجرا کند.
  • واژه سبیل در قرآن را نگاه کنید؛ هاجروا فی سبیل الله، انفقوا فی سبیل الله، احصروا فی سبیل الله، قاتلوا فی سبیل الله.
    در اجرای طرح الهی، باید در راه خدا هجرت کرد و سختی کشید، انفاق کرد، محاصره شد و به جهاد پرداخت.
  • اهل معرفت فرموده‌اند انسان باید فانی در حق شود و یکی از موارد فنا این است که خواسته‌اش خواسته خدا باشد. بنابراین خواسته انسان سالک باید اجرای طرح خدا باشد.
  • در سلوک فردی و سلوک اجتماعی تنافی وجود ندارد که بخواهیم هر دو را جمع کنیم. آنچه مهم است این که ما باید دنبال اراده خدا باشیم و اراده خدا اجرای کلان‌پروژه اوست.
  • انسان سالکی که می‌خواهد مجری طرح الهی شود باید ظرفیت بالایی داشته باشد و این ظرفیت را در نماز شب و خودسازی و از خودگذشتن‌ها به دست می‌آورد؛ یا ایها المزمل قم اللیل الا قلیلا. ای پیغمبر بلند شو و نماز شب بخوان! چرا؟ چون ما مسئولیت سنگین به عهده تو می‌خواهیم بگذاریم.
  • آنقدر ظرفیت بالایی می‌خواهد که این مسئولیت را بتوانیم انجام بدهیم. باید خیلی ارتباطمان با خدا قوی باشد تا بتوانیم کار خدا را انجام دهیم.
  • برخی می‌گویند ما باید فقط وقتی از شبانه‌روز را به خودسازی بپردازیم. حرف غلطی است! ما کاری جز خودسازی نداریم و ۲۴ ساعت ما باید خودسازی باشد. با این نگاه حتی کسی که غذا می‌خورد تا قوی شود تا دین خدا را یاری دهد تا طرح خدا را جاری کند، مشغول خودسازی است و دائما به یاد خداست.
  • اگر انسان هزار سال هم عبادت بکند اما پیوندی با این جریان و طرح الهی نداشته باشد، یک رهبانیت غیرالهی دارد که بی‌فائده است.
  • برقراری پیوند ما با این طرح و این جریان، توسط ولایت است. خدا توسط ولی خود طرحش را اجرا می‌کند و ولی خدا با کمک یارانش. ما باید خودمان را پیوند بزنیم با ولی خدا تا طرح خدا را اجرا کنیم. بنابراین ولایت جمع میان سلوک فردی و اجتماعی است.
  • دو نوع معنویت داریم؛ یکی پیوند با ولایت دارد که مجری طرح الهی است و یکی پیوند با ولایت ندارد که این نوع از معنویت، نفسانیت است.
    کسی همچون مالک اشتر نخعی شمشیر می‌زد و حرکت می‌کرد به سمت خیمه معاویه که در واقع داشت طرح الهی را در رکاب ولی خدا اجرا می‌کرد و همان زمان کسی همچون ابوموسی اشعری سر به سجده نهاده بود.
  • هر کسی نمی‌تواند در این جریان باشد اما در این جریان امتحانات و آزمایش‌های سختی صورت می‌گیرد که البلاء للولاء. باید سره از ناسره مشخص شود.
  • از آنجا که استعدادها مختلف است هر کسی با توجه به استعداد خودش آزمایش می‌شود. شیطان را با سجده بر آدم امتحان می‌کند!
  • وقتی صدام به ایران حمله کرد، امام خمینی رحمهالله‌علیه هیچ ترسی نداشت و می‌گفت دزدی آمده است، سنگی پرتاب کرده است، می‌رویم بیرونش می‌کنیم.
    این انسان اصلا ترس نمی‌شناخت و اگر خدا بخواهد امتحانش کند، چطور باید او را امتحان کند؟
    او را با قطعنامه ۵۹۸ امتحان می‌کند. چند روز قبل فرموده بودند که اگر خمینی یکه و تنها هم بماند به راه خود… ادامه می‌دهد و به یاری خدا در کنار بسیجیان… خواب راحت جهانخواران را سلب خواهد کرد.
    حالا بعد از این شعارها باید از حرف‌هایش دست بکشد و جام زهر را قبول کند.
  • امتحانات انسان‌هایی که طرح الهی را می‌خواهند انجام دهند با همین حوادث اجتماعی است که سره از ناسره مشخص می‌شود.

صوت کامل این نشست به همراه توضیحاتی پیرامون کتاب رهبانیت متعالی اسلامی، جدیدترین اثر استاد امینی‌نژاد را هم‌اکنون می‌توانید دریافت نمایید.

به اشتراک بگذارید
تعداد دیدگاه : ۰
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید مدیریت سایت، منتشر خواهد شد.