چیزی که این اصل (واجب الوجود واجب من جمیع الجهات) را دارای اهمیت می کند این است این اصل به شکل لمی وجود همه عالم را اثبات می کند‌، به شکل لمی از حضرت حق شروع می کند و با حضرت حق پدیدآیی عالم را به نحو ضروری توضیح میدهد.
بیان لمی از الوجود اما واجب او ممکن، شروع می‌کند و سپس وجوب ذاتی در برابر امکان ذاتی را توضیح می دهد، در ادامه یکی از لوازم بین وجوب ذاتی یا یکی از لوازم بعد از استدلال آن ، واجب من جمیع جهات می‌شود؛ واجب من جمیع جهات معنایش این است که یک حق صمدی بی انتهای پر از کمالات به نهایت شدت، پر کننده همه جا، پدید آورنده همه کثرات است.
از دل این بحث باید نسبت به حق تعالی تصویر برگیرید، آن وجود احدی بحت بی انتهای پر از کمالات، صمد به نهایت صمدیت و بعد ببینید چه نسبتی می شود با او پیدا کرد. هیمنه حضرت حق در این تصویر بسیار زیاد است…
اینجاست که ما می گوییم فلسفه اسلامی فلسفه الهی است به غایت الهیتش، یعنی آن هیمنه حضرت حق را در همه جا آورده و مرکز ثقل تمام بحث های فلسفی فیلسوفان ما شده است.

برگرفته از درس خارج نهایه الحکمه، ١۶ بهمن ماه ١۴٠٢.