در مسیر سلوک، گاه نسیمی دل‌افزا وزیدن می‌گیرد و احوال خوشی دست می‌دهد اما باید توجه داشت که “حال خوش” معیار نیست و سالک باید مراقب باشد تا حال خوشی چند، او را از مقصد و مقصود باز ندارد و به خود مشغول نسازد.
“حال خوش” گذراست و ملاک رسیدن نیست.
انسان باید استقامت بورزد و ایستادگی کند تا “حال” را به “مقام” تبدیل کند.

🏷 برگرفته از کتاب “جرعه‌هایی از زلال معنویت” اثر آیت‌الله یزدان‌پناه